- inmurmuro
- immurmŭro ( inm- ), āre, v. n. [inmurmuro], to murmur in, at, or against any thing ( poet. and in post-class. prose):
ipsa jacet terraeque tremens immurmurat atrae,
Ov. M. 6, 558:terrae,
id. ib. 11, 187:undis,
id. ib. 11, 567:silvis Auster,
Verg. G. 4, 261:hastae,
Sil. 5, 332:tacita aure (Acestae),
Stat. Th. 1, 532:undis,
id. ib. 11, 567:illa sibi introrsum et sub lingua immurmurat,
Pers. 2, 9:increpor a cunctis totumque immurmurat agmen,
Ov. M. 3, 646:ipse publicato nobis, quod immurmurat,
whispers, Macr. S. 6, 7:cum saepe immurmurantes audierit ventos,
Amm. 12, 16.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.